Κρύες απρόσωπες ψυχές στο χαμένο μου αύριο.
Βωβή μελωδία της σιωπής σου ο ήχος.
Έλα σα χθές να σου δείξω το όνειρο.
Ανόητα και αυτονόητα μαζί...
Είναι απόψε η φύση μου έξω από τη φύση σου.
Δε σε ακούω όταν μου μιλάς.
Σε ποιά ηχώ έκρυψες τα όνειρα;
Υπάρχω μόνο γιατί υπάρχεις...
Δυό κοσμικές ειρωνίες τα μάτια σου.
Τώρα να έρθεις, όχι μετά.
Φυσάει ουρανούς ξάστερους πάλι απόψε.
Και ακόμα με τρελαίνει η ίδια μουσική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου